شعری برای امام زمان( عج)

بیـا آقـا برایت حرف هـا دارم زِ حیـــرانی

سخـن هـا دارم ازسرگشتگی هـا وپریشانی

بگیردست مرا آقا به اِ حســـان تومحتـاجـم

شبیـ--ه قایقی بشکستــه بـرامـواج تـوفــانی

پرِ پروازهست امّا دگـــرمیـل پریدن نیست

دل تاریکمان را بـاردیگــــرکـن چراغـانی

تونزدیکی به من آقـا اگـرمن ازنودورهستم

فقط یک لحظه ای آقا قبولم کن به مهمــانی

سبک ترمی شوم وقتی که باتودرددلم گویم

اگــرچه درد دل های ـمــرا ناگفته می دانی

اسیرخواب وعادت کرده باشبهــای تاریکی

بیــا آقـا رهایم کن ازایـن یـلــــدای طـولانی

بیــا آقـا که خیـــلی دوست دارم بازآدم شــم

بیــا آقـا که دنیـــا پـرشـده ازفقـــــرانســـانی

بیـــا آقــا که من سـرتـا بـه پـا غرق گناهانم

دوبـاره آمــدم ســـوی تـوبـا حــال پشیمــانی

بیـــا آقــا دلم تنگ است بیا وبا حضـورخود

بهــاری کن دلـ-م را درشب ســرد زمستانی

بیا آقـا که عادت گشتـه با زنجـیـــرخـوکردن

دگـــروارونه گشتـه شیــــوه ورسـم مسلمانی