به گزارش همشهریآنلاین به نقل از تسنیم، ناوشکن جمهوری اسلامی دنا به عنوان جدیدترین ناوشکن ایرانی، بزودی به ناوگان دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران اضافه خواهد شد.
این ناوشکن با شماره بدنه ۷۵، چهارمین ناوشکن ساخته شده در پروژه موج است که عملیاتی میشود.
پیش از این ناوشکنهای جماران، دماوند و سهند از این کلاس ساخته شده بود.
در گزارش زیر به بررسی این ناوها پرداختهایم.
نیروی دریایی برای کشورهایی همچون ایران که از ویژگی همجواری با دریا برخوردارند و میخواهند مستقل و قدرتمند باشند اهمیت حیاتی دارد. خصوصاً وابستگی ۸۰ درصد از تجارت کشور به دریا نیز بر اهمیت قدرت دریایی در آبهای نزدیک و دور برای حفظ منافع کشور میافزاید.
اعزام ۷۷ ناوگروه به آبهای دور دست خصوصاً خلیج عدن و تنگه باب المندب که طول مدت مأموریت هر یک از آنها در حدود ۲ ماه بوده از جمله فعالیتهای این نیروی راهبردی در بیش از یک دهه اخیر بوده است.
تداوم این دست مأموریتها نیاز به ساخت شناورهای بیشتری دارد که هم شامل نمونههای مشابه فعلی و هم شناورهای بزرگتر و نیز شناورهای پشتیبانی و آموزشی میشود.
بدیهی است که به کارگیری دانش و فناوریهای روز و تسلیحات و تجهیزات جدید در تولیدات نیز از ملزومات کسب و افزایش سیادت دریایی کشور در محدودههای مورد نظر خود است.
ساخت و الحاق شناور موشکانداز زره از رده پیکان، ناورهای رزمی پروژه موج شامل جماران و سهند، ساخت ناوبندر غول پیکر مکران، ساخت دهها فروند زیردریایی سبک غدیر و زیردریایی فاتح، انواع قایقهای تندرو، شناورهای شکار کننده مین، یدک کشها در ردههای مختلف و شناورهای پشتیبانی مانند لندینگ کرافت در چند رده وزنی و در دست ساخت بودن هواناو یا هاورکرافت سنگین ترابری و تهاجمی پیروزان، ناو اطلاعاتی طلائیه، ناو آموزشی-رزمی خلیج فارس با طول بیش از ۲۰۰ متر، ناوبندر جدید با قابلیتهای بیشتر و چند فروند دیگر از زیردریایی فاتح از جمله مصادیق تلاش برای تجهیز نیروی دریایی برای تداوم مأموریتهای فعلی خود و حرکت به سمت گسترش مأموریتها است. طرحهای متعدد دیگری نیز در نیروی دریایی ارتش و وزارت دفاع مراحل طراحی دقیق خود را به پایان رسانده و آماده ورود به مراحل ساخت هستند از جمله ناوشکن نگین و زیردریایی بعثت.
تاریخچه خودکفایی
از سال ۱۳۶۲ که جهاد خودکفایی به فرمان حضرت آیت الله خامنهای نماینده وقت امام خمینی (ره) در شورای عالی دفاع تشکیل شد تا سال ۱۳۷۶ فعالیتهای عمده شامل بازسازی ناو سبلان، تعمیر و عملیاتی نگهداشتن واحدهای شناور دیگر و ارتقاء تجهیزات مخابراتی و به کارگیری موشکهای کروز ضد کشتی جدید بود. ناو سبلان در درگیری مستقیم با ارتش تروریستی آمریکا هدف تسلیحات هواپایه آنها قرار گرفته و شکاف بزرگی در بدنه آن ایجاد شده بود.
این ناو به سختی به منطقه امن رسانده شده و سپس فرایند بازسازی آن با اعلام آمادگی کارخانجات نیروی دریایی ارتش آغاز شد و طی مدت ۲ سال بازسازی و به اولین شناوری که تجهیزات جدید را پس از دوران جنگ تحمیلی دریافت میکرد تبدیل شد. در آسیب دیدگی شدید سبلان بیش از ۳۰ درصد بدنه آن آسیب دید و پس از اتمام کار بازسازی و بهینهسازی و نصب تجهیزات جدید، حدود ۵۰ درصد از نظر تجهیزاتی تغییر نسبت به سایر نمونهای کلاس الوند (همرده با خودش) تغییر کرده بود.
با فرمان رهبر انقلاب و فرماندهی معظم کل قوا مبنی بر ساخت ناوشکنی با قابلیت حمل بالگرد و موشک، پروژه موج با محصول اولی به نام جماران تعریف شده و در دستور کار قرار گرفت.
در سال ۱۳۸۰ پس از اتمام طراحی ها، اولین قطعه از ناو، سال ۱۳۸۲ کاسه (قسمت زیر عرشه از سازه کلی) و در سال ۱۳۸۵ تمام بخشهای روسازه (سازه و طبقات روی عرشه) ساخته و در ادامه کار تجهیز آن شروع شد.
ناو جماران پس از ناوگان دریایی دوران خشایارشاه، اولین شناور نظامی ساخت ایران پس از چند هزار سال بود و در شرایطی ساخته میشد که دانش کشتیسازی نظامی در کشور به صورت مدرن و مدون وجود نداشت.
ساخت ناو جنگی چطور مدیریت شد؟
در ساخت جماران کلیه توانمندیهای داخلی در سراسر کشور شناسایی شد تا بخشهای غیرقابل دستیابی از خارج، با تکیه بر توان داخلی ساخته شود. در فرایند مدیریت پروژه ناو جماران اغلب بخشهای دانشگاهی و صنعتی که همکار پروژه بودند اطلاع نداشتند که کار آنها برای ساخت یک شناور جنگی در حال استفاده است و مدیریت مستقل و متمرکزی در نیروی دریایی ارتش برای پروژه موج اقدام به جمعبندی و هماهنگسازی توانمندیها و تبدیل آن به بخشی از محصول نهایی را بر عهده داشت. در نتیجه این فعالیتها دانش طراحی یک شناور جنگی از مرحله تعریف نیازهای عملیاتی تا آزمایشهای استانداردهای نظامی و دریایی تدوین شد.
یک میلیون و چهارصد هزار قطعه در ساخت جماران مورد استفاده قرار گرفت. ۱۲۰۰۰ نفر ساعت مرحله مطالعاتی، ۱۲۰ مرکز دانشگاهی و حدود یک هزار متخصص که بیش از یکصد نفر از آنها مرتبه علمی دکتری داشتند با صرف یک میلیون و دویست هزار نفر ساعت کار تحت مدیریت نیروی دریایی ارتش کار کردند. ایجاد دفاتر طراحی با به کارگیری کارشناسان ارشد و دکتری و با ساختار مدیریتی بومی و به کارگیرنده شرکتهای دانش بنیان و دانشگاهها و پژوهشگاههای فعال کشور سبب شد تا بزرگترین پروژه دفاعی کشور در آن مقطع شکل بگیرد. نهایتاً در ۳۰ بهمن ۱۳۸۸ الحاق جماران با حضور فرماندهی کل قوا صورت پذیرفت.
بهبود ۵۰ درصدی شعاع عملیاتی ناو جماران نسبت به ناوهای رده الوند و مزیت حمل بالگرد و نیز حمل پرتابگرهای موشک پدافند هوایی از جنبههای شاخص تفاوتهای جماران در تجهیزات ظاهری خود نسبت به آنها بود. در کنار آن انواع تجهیزات الکترونیکی ساخت داخل نیز روی جماران نصب شده بود. البته اولینهای زیادی در ساخت جماران رخ داد از جمله ساخت محور (شفت) با طول ۲۶ متر برای اولین بار در کشور که پس از امتناع کشورهای خارجی از تحویل آن صورت پذیرفت.
در ادامه بهبود مستمر جماران از نظر سامانههای راداری و مخابراتی و جنگال و فریب دهنده و موشکهای جدید طی ۱۲ سال گذشته به عینه مشاهده شد که نشان از اهمیت و تأثیر بومی بودن تجهیزات برای تداوم بهبود یک سامانه داشت.
با توجه به لزوم تجهیز ناوگان شمال به ناوهای رزمی مختلف علاوه بر شناورهای موشکانداز رده (کلاس) پیکان که تحت پروژه سینا در اوائل دهه ۱۳۸۰ در مسیر ساخت در کارخانجات شمال کشور قرار گرفتند، فروند دوم از رده جماران با نام دماوند نیز در بندر انزلی برای ناوگان شمال در دست ساخت قرار گرفت.
در جنوب نیز قرار شد تا چند فروند از رده جماران ساخته شود تا تعداد ناوهای نوساز ناوگان جنوب هم افزایش پیدا کند ضمن اینکه میبایست هر یک از این شناورهای نوساز از جدیدترین سامانههای بومی شده تا زمان ساخت خود بهره برداری کنند. ناوهای دنا و تفتان محصول همین تصمیم هستند که امروز کار آمادهسازی دنا به پایان رسیده و به زودی تمرکز روی تفتان آغاز میشود.
هم خانوادههای جماران
پروژه دنا به همان زمان نهایی شدن طرح جماران باز میگردد و از شروع ساخت تا الحاق آن ۱۳ سال طول کشیده که ۷ سال آن زمان مفید بوده است. جماران به عنوان اولین فروند ۱۲ سال به طول انجامیده و در بهمن ۱۳۸۸ تحویل شد، دماوند که فروند دوم پروژه موج محسوب میشد با ۸ سال کار در اسفند ۱۳۹۳ و سهند با وجود تغییرات در طراحی بیرونی و داخلی و برخی تجهیزات متفاوت ۶ سال در دست ساخت بوده و در آذر ۱۳۹۷ به ناوگان ملحق شد. این ناو با طراحی جدید در بدنههای جانبی، سطح مقطع راداری کمتری داشته و چند برابر دیرتر از ناو جماران کشف میشود.
کار ساخت دماوند جدید که به جای فروند آسیب دیده و از خدمت خارج شده قبلی در شمال ساخته میشود با وجود تغییرات زیاد در طراحی داخلی و بدنه ۳ سال طول کشیده و عمده تجهیزات آن خصوصاً در بخشهای داخلی ناو نصب شده و قرار است تا به زودی آزمایش دریانوردی خود را بگذراند.
لازم به ذکر است ساخت بخشهای سازهای دماوند جدید یکسال طول کشیده و این نشان میدهد که در صورت حمایت لازم و تأمین به موقع تجهیزات، زمان واقعی ساخت سازه یک شناور در این رده برای صنعت داخلی در همین حدود خواهد بود.